Een goed begin…..

Na gisteren een dagje Oblomow te hebben gespeeld, een rol die mij altijd goed afgaat, vandaag de eerste echte reisdag. Letterlijk en figuurlijk een dag met een stijgende lijn, in alle opzichten.

Na met frisse tegenzin al om 8.30 uur uit Denver te zijn vertrokken, gingen we verder in den verre vreemde richting Walden. Regen- en sneeuwbuien, samen met een harde wind zorgden aanvankelijk voor een weinig prettige sfeer. Gecombineerd met de drukte op interstate 70 werd de spanning alleen maar groter. Gelukkig werd het na een uurtje droger en was highway 40 al een stuk rustiger en aangenamer te berijden. De blik op de Rocky Mountains met besneeuwde toppen maakte het genoegen nog groter. Vanaf het moment waarop we aan de kant van de weg een dikke, guitige bergmarmot zagen lopen, bleven onze mondhoeken omhoog gekruld.

Wat werden we getrakteerd op een schitterend landschap en dito vergezichten! Met name toen we langs de Willow Creek op weg nr. 125 reden was het van een ongekende schoonheid. Talloze keren stapten we uit om langdurig te genieten van het uitzicht en de stilte, want veel mede- weggebruikers waren er niet. Om het geluk compleet te maken, liet de zon zich inmiddels ook uitbundig zien. Vrouwe Fortuna had echter nog meer in petto: kort voor onze eindbestemming bezochten we zoals gepland een wildreservaat. Bij de entree werden we verwelkomd door een stuk of wat prairiedogs. Heel schattige dieren die een hoog fluitend geluid maken als alarmsignaal. Via een gravelpad kwamen we bij de 'Moose and goose trail'. Vrijwel direct vlogen twee ganzen voorbij en toen ik zei 'de goose hebben we gezien, nu de moose nog' stonden we twee tellen later oog in oog met zo'n dier! Voor het eerst in je leven dit prachtige beest te aanschouwen is een indrukwekkende ervaring. We hebben hem in alle rust een kwartier geobserveerd. Vervolgens tijdens een wandeling van een half uur twee pelikanen en nog vele andere soorten.

Of dat nog niet genoeg was, zagen we aan het eind van de rit ook nog een  aantal pronghorns (Amerikaanse antilopes) in een weiland staan.

Als Evelien tot slot in het plaatselijke restaurant 'de beste biefstuk aller tijden' heeft gegeten, mogen we gerust stellen dat dit een dag uit duizenden was!

Hopelijk is deze dag typerend voor de rest van onze trip.

Tot de volgende keer,

Paul van Plezier